بررسی نقش اجرای طرح ناحیه محوری شهرداری تهران در توسعه پایدار محله ای

مقدمه و هدف پژوهش: چند دهه است که کشورهای توسعه یافته، جهت دستیابی به توسعه پایدار شهری، توسعه محله ای را در قالب فرآیندی مشارکتی و دموکراتیک و منطبق با نیازهای ساکنان شهر در محور برنامه های خود قرار داده اند. بر همین اساس مدیریت شهری تهران با آگاهی از نقش مؤثر برنامه ریزی های محلی در توسعه پایدار شهری، اقدام به اجرای طرح ناحیه محوری نموده است. پژوهش حاضر سعی دارد ضمن بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر موفقیت اجرای طرح ناحیه محوری، به نقشی که این طرح در توسعه پایدار محله ای ایفا کرده، بپردازد. روش پژوهش: این طرح به روش پیمایش در بین محلات منطقه 5 شهر تهران انجام شده و به کمک پرسش نامه، اطلاعات مورد نیاز پژوهش از بین کلیه اعضای شورایاری محلات 29 گانه این منطقه گردآوری شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که بیش ترین موفقیت طرح در افزایش قابل ملاحظه ارتباط بین مردم و مدیران شهری، رضایت شهروندان از مدیریت، ارائه آسان تر خدمات به شهروندان، افزایش همکاری شهروندان با مسئولان محلی و افزایش مشارکت مردم در امور شهر و در مقابل کمترین میزان موفقیت طرح در واگذاری امور شهری از شهرداری مناطق به نواحی بوده است. نتیجه گیری: طرح ناحیه محوری نقش بسزایی در توسعه پایدار شهری دارد. بدین ترتیب توجه به سرمایه اجتماعی موجود در محله موجب افزایش میزان مشارکت شهروندان در برنامه های شهری خواهد شد.